Een goede vriend bracht mij jouw beeld terug
Zo deinde ik heel even op en neer
Van al in jouw buik tot al op jouw rug
En ik zag de zee na jaren eens weer
Ik stond terug aan het stuur op jouw brug
En toen gingen wij,die golven te keer
Vechtend hijgend hoestend en vliegensvlug
Net als vroeger, in die tijd van weleer
Maar die herinneringen vallen stug
Want al komen de meeste prettig neer
Zitten er toch die steken als een mug
Wonden openrijtend en dat doet zeer
Vrienden ingezwolgen als ener plug
Door die woeste Noordzee en zijn storm weer
Hun noodlot lijkt wel een computerbug
Het komt steeds weer hoe ik ‘t ook formatteer