Alleen maar Schijn,
Mijn lach is vaak maar schijn
Mijn lach gebruik ik voor het verbergen van mijn pijn
De pijn diep van binnen was er al altijd
Die pijn is geen schijn
Mijn Vrolijkheid is soms maar waar
Die vrolijkheid zie je alleen maar aan de buitenkant van mij
Maar diep van binnen huil ik van al die pijn
Vaak heb ik gedacht om zo niet verder te leven
Vaak heb ik geprobeerd om die pijn uit mijn hart te verbannen
Maar dat was een onmogelijk doel om naar te streven
En nu, nu heb ik alle hoop opgegeven
Alle hoop op een beter leven
Ooit stond stond ik met een mes aan mijn keel
Te kijken...
Te denken...Hoe zou het zijn
Wat zou er komen na dit leven
Zou dat een doel zijn om naar te streven
Liggend op mijn bed
Met al die gedachtens vliegend door mijn hoofd
Elke dag gaat er een stukje van mij dood
Hoelang zou het nog gaan duren
en hoeveel stukjes zouden er nog over zijn..
Geschreven in 1999.