De sluimerende mist grijs en grauw
Maakt me sober en verdrietig
Steeds meer verlang ik naar jou
Al zal ik je nooit meer zien
Toch zie ik in de sluimering
Een gedaante ver van mij
De houding zo herkenbaar
Kom jij me troosten
Kom dichterbij wil ik schreeuwen
Maar het blijft een fluister stem
Wil naar je toe komen rennen
Plotseling is de mist opgelost
En jij bent weer een herinnering
Niniki: | Woensdag, januari 18, 2006 23:35 |
Knuffie Nini | |
elze: | Woensdag, januari 18, 2006 19:04 |
mooi dit neergezet laifs,,elze |
|
HIJ&ZIJ: | Woensdag, januari 18, 2006 17:25 |
droevig maar mooi! | |
hiljaa: | Woensdag, januari 18, 2006 15:04 |
droefmooi neergezet! knufliefs--hiljaa-- |
|
Cheeke: | Woensdag, januari 18, 2006 15:00 |
Je voelt je wel verdrietig maar je hebt toch een houvast aan die mooie herinneringen! Liefs, Cheeke |
|
m@rcel: | Woensdag, januari 18, 2006 12:57 |
stilmakend herinneringsvol Knuff m@rcel |
|
darkside: | Woensdag, januari 18, 2006 11:23 |
prachtig geschreven pijnlijke herinnering het is erg om een dierbare zo te moeten missen liefs darkside | |
sunset: | Woensdag, januari 18, 2006 10:57 |
Duidelijk het steeds aanwezig droef verlangende verwoord. Liefs en oprecht warme knuf, Ingo(sunset) |
|