Kleine, witte wolkjes op het koude
Vensterglas waar nog maar kort geleden
Mijn adem nog een briesje was
Warm en onbezonnen
Mijn droom in duizend stukjes op de
Kale, stenen vloer, de sterren nu verscholen
Achter deceptie en bezinning
Dat dromen ook niet alles is
Moe gestreden neergevallen om
niet meer op te staan
Geen chaos meer, geen pijn,
paniek, en eventjes
Heel eventjes valt alles
Even stil...
Het leven doet zo'n pijn soms
dat ik dromen wil
Renate-td-: | Woensdag, januari 18, 2006 00:53 |
mooi...! | |
opgever: | Dinsdag, januari 17, 2006 20:16 |
een winterachtig, maar vooral een mooi gedicht groetjes raissa |
|
Mathilde: | Dinsdag, januari 17, 2006 20:06 |
oh...zo prachtig! liefs, mathilde |
|
Innerchild: | Dinsdag, januari 17, 2006 19:19 |
Schitterend ... ! Zoek voor dit gedicht een kortere en krachtiger titel, dat zou het geheel nog meer af maken ! Héél erg mooi ! Liefs, Innerchild |
|
Auteur: boemerangkind | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 17 januari 2006 | ||
Thema's: |