Hopeloos / verliefd [2]
een liefde die al maanden
onbeantwoord leek, vergeten
- dat was wat ik hoopte als
ik je weer zonder mij zag lopen
je stem ruist als de verwijten die
ik naar mezelf schreeuw, want ik
mag niet aan je denken, de warmte
van je hand niet accepteren, maar
ik doe het wel
snap dan dat ik vastzit, snap dan
dat het al vergooid is, ik hou van
hem maar des te meer van jouw
warme adem in het donker
waar mijn schuldgevoel blijft groeien..
~~ Dit gedicht heb ik gemaakt direct na [1], het is inmiddels al helemaal anders gelopen en in principe opgelost [denk ik][hoop ik]. ~~
Over dit gedicht
| Auteur: Suzanne. | 
|
|
| Gecontroleerd door: bieke | ||
| Gepubliceerd op: 17 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||