duizenden zinnen denk ik tegenlijk
maar geen woord kan ik nog bevatten
woorden die naar beneden dwarrelen
maar smelten voor ik de kans krijg
beroerd beleef ik mijn eigen verzinselen
vervormd lijken ze, nog voor ze logisch klinken
nooit zal ik deze spinsels weer inslikken
zeldzaam ongrijpbaar maar seconden dichtbij
een zinnetje, dat ik begrijp
iets dat logisch klinkt, iets dat mij vind
iets echts, dat raakt