Als ik loop langs het water, starend naar de lucht
Geloof ik nog steeds niet dat ik ben gevlucht
Gevlucht voor mijn angsten, mijn geluk en mijn toekomst
En voor de pijn, de liefde, het aller stomst.
De pijn in mijn hart is onverdraaglijk
Ik ken alle pijn, ik heb verloren, was bijna onmaagdelijk
Ik heb gebruikt, ik werd gemist, maar ook doodgedacht
Ik heb nu lang genoeg gewacht.
Geen goede voornemens voor mij in 2006
Slechte gedachten heb ik, zoals bloed aan het mes
Mijn goede voornemens bleven steken in 2005
Het is het geluk, dat ik uit mijn leven drijf
De wereld eindigt voor mij hier, in het Nederlands lokaal
Misschien wel niet pysiek, maar wel verbaal
Voor mij is het einde nu in zicht
Dit is het einde van mijn levensverhaal, in enkel een gedicht.
[Het was een opdracht van mijn leraar nederlands om een gedicht te schrijven over je goede voornemens, maar aangezien ik die niet heb heb ik dit gedicht geschreven.]