Stilte na de storm.
Een man hurkte aan een groot donker meer,
Hij was gewond en viel toen kreunend neer.
Uiteindelijk was het voorbij,hij werd geveld door de ijzige kou,
Nog net voordat hij inzakte zij hij nog: ik houdt van jouw…
Langzaam blies de man zijn adem uit,het water kleurde rood,
Maar toen was het voorbij de man was dood…
Het werd nacht….totale stilte…alleen flarden mist,
De nacht kleurde de hemel, het werd zo zwart als gist.
De volgende dag,de man werd gevonden aan de kant,
Zijn vrouw hurkte bij hem neer en pakte huilend zijn hand.
De dag daarna werd hij begraven,’s morgens vroeg,nog vele druppels dauw,
En alweer…totale stilte…..maar deze keer heel grauw…
Ode aan de doden.