Je draagt de traagheid van het leven
als een molecule om je heen, een gedaante
van sneeuw, een ode eigen als woorden
dansen in hun wals van vermenigvuldiging.
De dichter rust in haar handen
waar de sterren samenkomen in een
scharlaken glimlach en waar geboorte
tot stand komt in de aarde van
haar hemellichaam.
| ExoticBlue: | Donderdag, januari 12, 2006 13:39 |
| Wat een schoonheid in je woorden!! Respect! EB |
|
| wijnand.: | Donderdag, januari 12, 2006 07:18 |
| prachtig | |
| Annemieke van der Ven: | Donderdag, januari 12, 2006 06:05 |
| Prachtig... Annemieke |
|
| Sheena: | Donderdag, januari 12, 2006 01:38 |
| ik zie niets dan pareltjes vandaag, deze is er 1 van, dankjewel, voor het willen delen. | |
| mamsiemomo: | Donderdag, januari 12, 2006 00:35 |
| Geniet van de rust..... Liefs, Mo | |
| Raira (Ria): | Donderdag, januari 12, 2006 00:31 |
| ik laat de stilte voor me spreken :-)) liefs en trusten Ria |
|
| DrieGeetjes: | Donderdag, januari 12, 2006 00:29 |
| Auteur: Edwin van Rossen | ||
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 12 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||