Achter mijn glimlach zit veel pijn, iemand die niet meer weet hoe gelukkig te zijn.Tranen komen uit mijn ogen, het zijn geen tranen van geluk.
Een gevoel overvalt me,een gevoel dat me onderdrukt. Ik heb geen zin meer om te streven, ik zie geen doel.
Mensen zien me als een gestoorde, ze zien niet wat ik bedoel en voel. Tranen vloeien uit mijn ogen en strelen mijn zachte wangen.
Wat is mijn bedoeling hier, ik voel me zo gevangen. Eenzaamheid en verdriet omarmen mijn ziel.
Ik weet het, ik ben moedeloos en labiel.Een duistere engel wil ik zijn en verdwijnen in de nacht.
Een herrinering nalaten en verdwijnen uit deze onmacht.
ana (stacia): | Dinsdag, januari 17, 2006 11:47 |
Iedereen verdient beter dan dit soort pijn. Misschien dat je blijven uiten via gedichten wat pijn kan verlichten? Het is je van harte gegund. Veel liefs & sterkte ana |
|
marsch: | Woensdag, januari 11, 2006 23:40 |
hey geef de hoop niet op, ik weet dat het moeilijk is zeker als je veel hebt meegemaakt, ik kan het soms ook niet, maar iemand zij tegen mij dat je niet moet opgeven , omdat je dan zoveel mensen achter laat, mensne die in de put zitten mensen die je nodig hebben misschien merk je het niet dat je ze helpt maar ik denk echt wel dat jij ook mensen helpt alleen maar door er te zijn, ik ken je niet, maar ik wil je laten weten dat het nooit goed is om op te geven. liefs marsch |
|
Auteur: Lief muilke | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 11 januari 2006 | ||
Thema's: |