het is nacht en wil mijn ogen dichtdoen
nu alleen, maar nu denkend aan toen
het is voorbij zeggen we tegen elkaar
onbegrijpelijk raar
het moet nog tot me doordringen
ik moet van mezelf in het diepe springen
in mijn hartje zal je blijven
niemand kan je daar wegkrijgen
ik kan nu niets nemen maar ook niets geven
jij verdient het om meer te beleven
niet meer een zwakke verdrietige gekwetste meid
misschien....misschien op zijn tijd
ik waardeer je enorm om wie je bent
ook omdat je mijn helse buien verdraagt en kent
ik hou van je lieverd en van alles wat we hebben gedeeld
en wie weet....als de tijd inderdaad alle wonden heelt....