Soms doet het toch nog pyn
Dat myn moeder niet by my wil zyn
Ze wil er misschien wel zyn maar kan het niet
Maar ze kykt niet eens als ik voorby schiet
Soms zegt ze hoi of draait ze zich om
Daar lig ik in bed van krom
Of ze helemaal niet om me geeft
Ik vraag me af of ze weet dat ik nog leef
Hoe het met me gaat vraagt ze niet naar
Dat vindt ik voor een “moeder” wel een beetje raar
Je wil toch weten hoe het met je dochter gaat
Of is dat soms te veel gevraagd
Al een hele tyd in een “ander” gezin
Ziet ze daar het nut van in
Ze heeft geen tyd om my te bellen
En anders zit ik alles te vertellen
Sorry mam zo wil ik het niet meer
Nu moet het van jou af komen deze keer
Wat je er mee doet laat ik over aan jou
Maar weet wel dat ik stiekem van je hou
Audrey1983: | Maandag, januari 16, 2006 14:45 |
Hey vrouwke, Slik. Ik kreeg gewoon tranen in mijn ogen van dit gedicht. Ik lees het net pas en dan doe ik je in de nacht van vrijdag op zaterdag ook nog eens pijn. Sorry, het spijt me. Maar ik weet hoe je je voelt met je moeder. Jouw moeder interesseert zich niet veel voor je en de mijne juist weer te veel. Zo is het dus altijd iets. Miss you. Dikke kus en liefs Anneke HVJ xxx NWLY |
|
Yanissa: | Woensdag, januari 11, 2006 15:36 |
je beschrijft hier precies wat ik voel het raakt me echt. echt heel mooi. liefs yanissa |
|