Mensen houden slechts van elkaar
Zo lang er iets te rapen valt
De vriendschap, is niet in gevaar
Zolang het krijgen hen bevalt
Dan krijgt een klein jaloers gebaar
Soms een hard toeroepende halt
Die op hun gevoelige snaar
Al als een echo terug knalt
In deze leegte zonder waar
Die dan plots als eenzaamheid valt
Op die boterloze hanghaar
Vol met haarrestjes nu vergalt
Geven en krijgen zijn een paar
Waarbij je verbreedt of versmalt
Knip het dus niet stuk met de schaar
Waar je eens zo hebt over gebrald