Als ik smelten kon
Mijn haar zweeft in het water
op de golven mee
en ik die daar op mijn rug
zwijgend naar de hemel drijft
Niet zout of zoet noch brak
gevleugeld zijn mijn vinnen
die mij drijven tot het uiterste
te zwemmen naar de overkant
van een oeverloze zee
Dolfijnen zwemmen voor het boegbeeld uit
de zee weerkaatst jouw ogen blauw
het water klapt tegen de flanken
van jouw onverwoestbare schip
Je dwaalt in mijn gesmolten zijn
met elke lach die jij laat zien
en telkens smelt ik weer
telkens smelt ik keer op keer
switi lobi: | Dinsdag, januari 10, 2006 08:52 |
Ik smelt van dit gedicht..... liefsliefs, switi lobi |
|
L.Bert: | Dinsdag, januari 10, 2006 08:23 |
Mooi gedicht! (drijf..zonder t) |
|
mamsiemomo: | Dinsdag, januari 10, 2006 07:23 |
mmm wat een heerlijk gedicht om mee wakker te worden. Dankjewel!! Liefs, Mo | |
Rien de Heer: | Dinsdag, januari 10, 2006 07:19 |
Als je smelten kon dan was je sneeuw..zou zonde zijn want het is zo'n mooi gedicht.... Groetjes, Rien. |
|
Auteur: semara | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 10 januari 2006 | ||
Thema's: |