Deze heb ik geschreven voor mijn oom en tante:

Voor eeuwig zou het zijn,
voor brons, zilver en goud.
Waar iedereen bij is,
beloven dat je van elkaar houd.

Door ringen verbonden,
water en wind te doorstaan,
een rotsvast huwelijk,
gemaakt voor elkaar.

Ja gezegd,
wat er ook mocht komen,
kinderen krijgen,
blijven dromen.

Maar nee moest eens komen,
je kunt niet altijd maar ja zeggen,
de storm heeft vat op jullie,
het huwelijksbootje schommeld gevaarlijk op en neer.

Kunnen jullie ja zeggen?,
kan dat nog een keer.
Of heeft de boot geen kans meer,
gaat ze reddeloos ten onder?...

Blijf vechten tegen weer en wind,
tegen bliksem en gedonder,
overleg eens met elkaar,
misschien gaat de storm dan liggen,
en spoelen jullie aan.

Vastklampend aan elkaar,
proberen te redden wat er te redden valt,
in de boot zitten veel gaten,
met stevig plakband,
vallen ze misschien te dichten.

Je kan blijven dromen,
zeggen er iets niets aan de hand,
maar dan zal de huwelijksboot op een dag,
vastlopen,
in het zand.