Je stem die spreekt z'n eigen woorden
recht uit in m'n hoofd.
Pratend laat je mij dan horen
wat er ooit eens was beloofd.
Tijden veranderen
zo dus ook je stem.
En mijn manier van denken
bracht mij in de klem
tot deze positie.
En onze visie
veranderde drastisch, van fantastisch tot dramatisch in mijn ogen.
En ik kon er niets aan doen, en uit fatsoen verschool ik mijn gevoelens.
Het gevoel tot bloedens gewurgd
uitgespuggd werd nagetrapt tot getekend in gedachten.
Waarna al die nachten gedachten maar niet tot bedaren brachten.
En ik dacht uren
naar het luisteren aan die stem.