Werken, werken, werken,
Alle dagen was ik aan het overwerken.
Dag in dag uit was ik laat thuis,
En zat ik niet voor de buis.
Op een dag kon ik niet meer,
Ik was moe en wilde niet meer.
Kon niet meer rennen, vliegen en weer opstaan,
Om gewoon maar naar me werk te gaan.
Ik voelde me niet fijn,
En van mijn rug had ik last en pijn.
Dus bleef ik thuis voor één dag,
Ik weet dat, dat niet mag.
Nu lig ik hier al dagen thuis,
En ik voel me nog steeds niet pluis.
Emotioneel ben ik een wrak,
Niks wil en ik voel me zwak.
Ik ben depressief,
En absoluut niet agressief.
Ik heb persoonlijk gefaald,
En mensen vinden dat achterhaald.
Nu weet ik wat ik heb,
Het is niet nep.
Burn-out is de naam,
Dat is waar ik me voor schaam.
Dat betekent dat je op gebrand bent,
Je sterft elke keer een beetje en dat went.
Je hebt geen balans meer tussen draaglast en draagkracht,
En dat door al die spanningsbronnen en stress dat is een klacht.
Mijn lichtje ging uit en weer aan,
Ik heb de ziekte doorstaan.
Ik heb weer zin in werk,
En sta nu heel sterk.