Ik had een droom,
Gewoon een gedachte in de nacht.
Gewoon iets wat ik wilde.
Een beeld.
Iets waar ik me in mee liet leven.
Wat ik wou.
Iets dat zei, dit is geen droom.
Geen gedachte. Of een beeld.
Nee het is de waarheid.
Ik was blij, zo ongelooflijk blij.
Eindelijk, was een tekenfilm met echte mensen,
een klein cadeautje met een villa erin!
Eindelijk waren Hans en Grietje echt in de jungle.
Eindelijk is mijn droom…
Ik doe mijn ogen open, en zie,
geen echte mensen in een tekenfilm.
Of een villa in een kleine verpakking.
En Hans en Grietje in de jungle.
Ik verbaas mij, hoe een droom zo echt kan lijken.
Zo kan zeggen dat het de waarheid is, dat je er echt leeft.
Maar toen dacht ik.
Misschien is de dromenwereld een leven,
niet met de mensen die je kent.
Of met je eigen huisje.
Maar wel een wereld die een teken geeft
over wat er wie weet in de toekomst kan gebeuren.
Ik dacht. Diep dacht ik na.
Misschien, heel wie weet. Zie ik Hans en Grietje binnenkort
In de jungle wandelen,
Nog eens brak ik mijn hersens.
En misschien zit ik later mijn eigen boeken te signeren.