Langzaam daalt de gouden zon en
kleurt de maan het zilte nat.
Golven al kabbelend nemen afscheid
en verdwijnen naar de zilveren horizon.
In stilte al turend, streelt haar hand
de mijne.
Woorden ontbreken en slaat
haar armen om mij heen.
De maan lacht.
In een amoureuse vredige stilte waarin
de liefde tot elkaar als flonkerende
sterren zijn verzameld.
De nacht daalt en sluit haar duister
als een bescherming om ons heen.