Wat zijn mensen toch ontwetend
We willen zo graag geloven in vrijheid
Maar iedereen is vastgeketend
Er is niemand die zichzelf vrijpleit
We zitten vast aan geloof, aan normen en waarden
Dit zijn juist de dingen die mijn ziel belasten
Toch kunnen wij de kracht van het leven niet aanvaarden
Over het leven kunnen wij alleen in het donker tasten
Wat is goed in het leven en wat is slecht?
We zijn toch slaven van onze eigen geest
Niets wat Hij ook heeft gezegd,
haalt de beschaafde mens uit het beest
Onze geesten geven ons harten geen kans
Om te beslissen over wat slecht is en wat goed
We zoeken naar een macabere balans
Die ooit ons leven heeft gevoed
Zoeken naar contact met het dodenrijk
Terwijl we zelf geen contact meer willen
Tussen een levend lichaam en een lijk
Onze honger naar iets beters kan het niet stillen
Dood gaan we langzaam allemaal van binnen
Egoïsme lijkt nu wel de enige religie
Een man weet niet meer hoe hij een vrouw moet beminnen
Rein en puur zijn dingen die ik niet meer zie
Perceptie lijkt het antwoordt op onze vragen
Maar wat kan ter discussie worden gesteld
Pijn uit het verleden is wat wij zagen
Toen wij de religie hebben afgeteld