Ik en mijn leven verpesten het voor iedereen,
mijn gevoelens kwetsen de mensen zo erg
ik kan er niet tegen...

ik wordt verdrietig en bang.
ik pak het mes en denk aan alle dingen,
toen jij zei dat je van me hield..
maar ik deed het niet.
toen je zei dat je er altijd voor me was...
deed ik dat niet.

ik duw het mes in mijn arm en begin weer te denken,
de dingen die je zei,
daardoor werdt het alleen maar moeilijker voor mij.

ik zie alle mensen gelukkig kijken,
behalve jou.
Sorry maar mijn liefde voor jou is gewoon voorbij.
ik durf je niks te vertellen over die ander.
dik ik leuker vind dan jou!
ik durfde niks te zegge omdat ik je dan verdriet zou doen.

vat dit alles niet verkeerd op,
want je weet, ooit door dit zeg ik tegen het leven stop.
dan zul je ook zonder mij moeten leven.

ik weet dat je op een dag en ander lief vind
die jou ook mad en minder rot voor jou is
en dan zecht jou gedachte tegen mij verdwijn.
er zal nu een anders voor mij zijn.
en zo zal ik dan langzaam weggaan,
en vergeet iedereen van mijn bestaan.

want ooit op een dag zal alles beter zijn.!

[alles druppels bloeod door dit, verstop ik in dit gedicht, het gedicht zit in mijn hart dus, vergeet niet datik jou nooit zal vergeten.!!!!]