Werelds toevlucht
Ik omhels de wind die me meevoert
naar de plek waar ik mezelf verloor
zoekend naar mezelf in de schaduwen
waarin ik wentelde, mijn ziel bevroor
Staan jaren van lijden in steen gesleten
door tranen die alsmaar bleven stromen
- in stilte, waar niemand ze ooit zag -
liet het kenmerken van verdriet achter
Moet ik blijven geloven in mythen
dat de wereld genadig moge zijn
want in de ogen van ongelovigen
is zij niet meer dan een toevlucht
- Zij was ooit mijn toevlucht
…
Rachel
Mathilde: | Maandag, januari 02, 2006 22:55 |
er valt zoveel te lezen en te voelen in jouw woorden... liefs, mathilde |
|
Auteur: Rachel Rutten | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 02 januari 2006 | ||
Thema's: |