Waarom kan ik niet gewoon verdwijnen, al is het maar voor één dag. Zijn er geen antwoorden op mijn vragen, niemand wil ze me geven.
Mijn hart wil niet genezen, ik vind er geen kracht. Lusteloos zit ik te wachten op de dag dat ik verdwijnen kan.
Niemand mag het weten, niemand mag het zien. Met een masker door het leven dat is al wat ik kan doen.
Leven in het doel van een ander, dat is mijn bestaan. De pijn heeft het bewezen, morgen is er misschien geen dag.
**a girl**: | Zaterdag, december 31, 2005 20:32 |
Echt prachtig verwoord en erg herkenbaar... Veel sterkte en bedankt voor je lieve reactie op mijn gedicht! Alvast een gelukkig 2006, probeer er een mooi jaar van te maken..Knuffel |
|
Jorie: | Zaterdag, december 31, 2005 16:52 |
Zo hoor je niet le leven. Je moet leven voor jezelf! Hoe moeilijk het ook is/of kan zijn! Ik weet het. Maar het enige wat je kan doen is hopen en geloven in jezelf en het leven. Dan pas kun je de kracht vinden om verder te gaan! Niet met een masker, jah t kan, heel even maar nu voel je al dat je niet meer kan! Besef dit en ga met een doel door het leven dan zal t je lukken! Sterkte en een dikke knuffel majorie! | |
Auteur: Lief muilke | ||
Gecontroleerd door: fox_bert | ||
Gepubliceerd op: 31 december 2005 | ||
Thema's: |