Bedankt voor je vertrouwen in mij,
Alleen om de simpele woorden die ik zei.
Bedankt voor je lieve woorden,
Die een vreemde heel anders hoorden.
Bedankt dat je heel even naar me straalde, J
Dat ik even de zon in jou naar boven haalde.
Gelukkig sta jij niet “altijd” alleen,
Want jij hebt mensen om je heen.
Mensen, die jou willen helpen,
Die jou pijn willen stelpen.
Mensen, waar je op kunt vertrouwen,
Zodat je aan ‘n nieuwe toekomst kunt bouwen.
Maar mochten die mensen er ooit genoeg van krijgen,
Geen woorden meer hebben, en alleen maar zwijgen.
Weet dan dat ik een vriendin zal zijn,
Om aan te horen jou verdriet en pijn.
Voel je nooit te groot om aandacht te vragen,
Maar durf tegen mij aan te klagen.
Een luisterend oor zal ik voor je zijn,
Wees niet bang, mij krijgen ze niet klein.
Ik heb geleerd er mee om te gaan,
Met beide voeten op de grond te staan.
Ooit zal ook jij zover in je leven komen,
Al kun je er nu alleen nog maar van dromen.
Een gemakkelijke tijd is het zeker niet,
Een tijd met veel up en downs in het verschiet.
Maar blijf het alsjeblief proberen,
Proberen om het “probleem” te accepteren.
Te accepteren dat het leven ooit zo is,
Leer te leven, ook al gaat het soms mis.
Probeer om positief te denken,
Door der al je aandacht aan te schenken.
Ik wil je zeggen, en hoop dat je het niet vergeet,
Negatieve gedachten werken als een magneet.
Je trekt negatieve gedachten naar je toe,
En het vechten daartegen maakt je moedeloos en moe.
Kijk naar boven, naar de stralende zon,
Je niet meer afvragen waarom het ooit zo begon.
Kijk vooruit, naar de toekomst, je nieuwe leven,
Ik kan je niet meer dan mijn vriendschap geven.
Verder zul je het echt zelf moeten doen,
Kanjer, je kunt het, knuffie en ‘n dikke zoen.