Stil sta ik bij het poortje
haal kaarten uit de zak
de zon brandt op de huid
die lasten van vroeger draagt
Twee ouderen mensen zag ik komen
met handen in elkaar
ken je me vroeg één van de beide
eerder was ik vaak bij je ma
Heeft ze het nooit over mij gehad
en weet je niet wie ik ben
mooie werken schreef ze velen dagen
een bloem was ze in een gedicht
Als de zomer de winter kon dragen
alles wat kwaad was sterven ging
dan weet ik het het zijn haar woorden
en ze ligt mooi daar vredig slapend
Het is net of ik licht in het duister zie
m@rcel: | Donderdag, december 22, 2005 15:19 |
prachtig verwoord heel mooi Liefs m@rcel |
|
Jannie Hoogendam: | Donderdag, december 22, 2005 10:56 |
Heel aandoenlijk en zeker treffend... Prachtig geschreven met liefs en groetjes Jannie |
|
~MeLoDy~: | Donderdag, december 22, 2005 10:38 |
mooi verwoord... gr. MeLoDy |
|
sunset: | Donderdag, december 22, 2005 10:19 |
Heel teder mooi wijnand dit. Liefs, sunset |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 22 december 2005 | ||
Thema's: |