Zou het niet geweldig zijn,
Als al je problemen weg waren.
De werkelijkheid.
Maar zo onwerkelijk als altijd.

Ik wou dat ze zeiden dat t goed kwam,
Dat ze zeiden dat ze gingen beteren.
Nee, ik nam niet terug wat ik zei.
Maar als altijd is het niet beter om te zijn.

En het kwam niet zomaar,
Nee, ik wilde het alleen maar horen.
Het is ongelofelijk.
Realiteit moet je niet veranderen.

Kom maar op,
Gebroken ogen liegen.
Neem mijn hand en vlieg mee.
Twee ingestorte zielen.
Maar ze willen landen.

Ergens heel ver weg is het goed,
Maar hier in mijn leven is het kapot.
Terwijl mijn paden kronkelen,
En de adem blijft komen.
Ongeschonden sta ik op.

Maar ik blijf nog liever even liggen.

En ik wou dat ze zeiden dat het goed kwam,
Dat ze zeiden dat ze gingen beteren.

Maar niemand staat op.
En niemand zegt een woord.
De doodse stilte heeft gesproken.