Emotievlaag
Verwarde gedachtes breken mij
huilend in elkaar gedoken, smekend
dat deze schuld de laatste moge zijn
waar tranen mijn spijt niet berouwen
Ik kan niet vluchten voor wat mij vangt
stel ik men teleur val ik in de put, en
sta ik op uit duisternis om weer te vallen
- vallen vrees ik niet, landen beangstigd me –
Och, gezegend zijn de oppervlakkigen
daar zij nooit diepgang zullen vinden
en dus geen idee kunnen verkrijgen
over wat pijn werkelijk inhoud
- Ik heb nooit naar dit verlangd
…
Rachel
Orphan Angel: | Donderdag, december 22, 2005 16:21 |
Ja, gezegend zijn zij, doch missen zij een zegen... Veel liefs en een zalige Kerst! Orphan Angel |
|
*Emms*: | Dinsdag, december 20, 2005 17:48 |
Wat een prachtige emotie vlaag.! Mooi verwoord.! Knuffel n Liefss |
|
zeesce: | Dinsdag, december 20, 2005 17:29 |
heel erg mooi geschreven en heel herkenbaar! | |
Auteur: Rachel Rutten | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 20 december 2005 | ||
Thema's: |