Ze praat tegen de sterren en de maan
Ze houdt van poppen van dertig jaar
Ze blijft altijd op haar benen staan
Ze wijkt altijd voor al het gevaar
De kleur van haar ogen is duister
Het geluid van haar stem is zacht
Haar ogen glinsteren als een ster
En ze weet dat je op haar wacht
Samen met de zon verdwijnt ze in de nacht
En alleen de bomen zien haar gaan
Je gelooft je ogen niet als ze naar je lacht
En je vraagt je af, waar komt ze vandaan
Haar bloed kan harten laten breken
De jouwe is al stuk gesmeten
Ze heeft het gevaar weer ontweken
En ze zal je nooit vergeten
Ze gelooft in weinig maar in jou
Ze plakt foto's in haar gedachten
Ze kleurt met beetjes je lucht blauw
Ze weet dat wij op haar wachten