Van donker naar licht.
Ik uit mijn gevoelens.
Ik wou dat ik dat kon.
Ik sluit mijn ogen.
De nacht die ik zie,
hoewel het middag is.
Ik droog mijn tranen,
die vallen in een zee.
Een zee van verdriet.
Nee blij…dat ben ik niet.
Ik probeer mijn hart,
in de stilte te troosten.
Mijn ogen weer te openen.
En mijn leven weer te laten zingen.
Weer opnieuw te laten beginnen.
Ik wou dat ik dat kon.
Ik sluit mijn ogen.
De nacht die ik zie,
hoewel het middag is.
Ik droog mijn tranen,
die vallen in een zee.
Een zee van verdriet.
Nee blij…dat ben ik niet.
Ik probeer mijn hart,
in de stilte te troosten.
Mijn ogen weer te openen.
En mijn leven weer te laten zingen.
Weer opnieuw te laten beginnen.
Reacties op dit gedicht
| moongirl1982: | Maandag, december 19, 2005 15:28 |
| ik weet dat dit je ook zal gaan lukken, groet moongirl1982 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: -M.H- | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 18 december 2005 | ||
| Thema's: | ||