En zie de wijzers van de klok
staan beide op twaalf
ze riep me nu, misschien eerder
de radio liet het ruizen der zee horen
Het is goed ik sta op zei ze
wandel zelf de toekomst in
omvallen doet de toren
die we samen hebben gebouwd
Volg mij niet
de wijzers draaien niet meer
zoals het was
bleef het
Het leven was ze
dat ik menigmaal bewierookte
leeg bleef het bord
en de stoel aan tafel
hiljaa: | Vrijdag, december 16, 2005 22:15 |
op radio horen ik zou liever bij de zee srtaan! prachtig gedicht! knufliefs--hiljaa-- |
|
theike: | Vrijdag, december 16, 2005 02:57 |
(denkt: grumble, zegt: mooi verwoord.) | |
Renate-td-: | Vrijdag, december 16, 2005 00:43 |
In dat moment verstilde alles... mooi liefs, |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 16 december 2005 | ||
Thema's: |