Ik ben niet wie ik nu ben
Langer zullen ze me leven niet bepalen,
al komen ze me smekend halen.
Zij zijn degene, die me hebben doen veranderen,
dat is hun eigen sculd, en niet van al die anderen.
Zij hadden de mensen moeten zijn, die mij de wereld zouden moeten laten zien,
Maar nu ik terug denk, was dat toen al een zware last misschien?
Ze hebben me laten stikken,
me in mijn eigen tranen doen verslikken.
Niet gezien, hoe en wie ik was,
alleen toen ik klaar stond, met me ingepakte tas.
Onnozel vroegen ze, waar ga je heen?
ik antwoorde: naar een plekje voor mij alleen.
ik deed de deur, huilend achter me dicht,
misschien zien ze zo het heldere licht?