Ik zat laatst op het perron wachtend op de trein
Met mijn ongekamde haren en oh wat deed mijn keel toch pijn
Mijn kleren voor de 6e dag achter elkaar al aan
Ik droeg make-up die ik de vorige dag al op had gedaan
De vorige avond was ik gaan stappen, wellis waar alleen
Ik was nog steeds niet over m'n kater heen
Nutteloos zat ik op mijn bankje voor me uit te kijken
Er trapte iemand op m'n tenen maar ach, ik mocht niet zeiken
Toen zag ik haar lopen en ik wist meteen
Zei is de gene waarmee hij verdween
Fraaie dijen het perfecte figuur
De lekkerste parfum, die was vast duur
Haar kleren echt alles volgens de laatste trend
Ze keek belachelijk verwend
Druk sms-end loopt ze me voorbij
Het was vast naar hem, hij was eerst van mij
Mijn trein arriveerde, zocht mijn kaartje en stapte in
Deze keer niet langer verdrietig maar met opgeheven kin
Met een glimlach zat ik op mijn vaste plek
En nu denk je vast wat doet ze gek...
Maar ik had voor mezelf besloten en dat meen ik serieus
Dit keer was niet ik, maar hij de zielige kneus
Want ik had haar achterna gekeken en het was meteen raak
Ze stond te zoenen met een ander, voor mij een zoete wraak