BeČrtje: | Vrijdag, oktober 26, 2001 22:30 |
Tijd en ruimte lijken soms zo bedrukkend belangrijk, Zo even onoverkomelijk als dat zachte gevoel dat je krijgt van een traan, Zo ongelooflijk pijnlijk, maar toch zo broos... Met enkele woorden, en enkele prachtige metaforen slaag je erin in een paar zinnen deze bedrukkende last van je schouders te tillen... Prachtig, die manier van uiten, prachtig, alweer... ik val in herhaling, ik weet het. |
|
Steven Vermeulen: | Maandag, oktober 22, 2001 12:38 |
prachtig gedicht ! BTW, hoe krijg je die kleur erachter?? |
|
catharina: | Maandag, oktober 22, 2001 09:07 |
een mens is lsechts gebonden aan zn geest...je kan gaan waar je wilt..bepaal je eigen grenzen..ontdek je eigen horizon en verder!!! liefs cathje |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 22 oktober 2001 | ||
Thema's: |