Beschonken
Ik staar naar het plafond
en ik denk, hoe zou het zijn
komt de hemel naar beneden
of draag je mij naar boven
We lopen in dezelfde pas
wat boeit mij die hemel nou
als wij een zelfde ritme hebben
lopend en vooruit
Twee hele jongen mensen
harten als twee druppels water
waarvan gedronken word
ik voel mij zeker aangeschoten
En niets te zien daarboven
niet de slokjes die ik neem
en ik schenk zelfs nog bij
Niemand die het merkt
maar die zoette wijn
ben jij voor mij
Orphan Angel: | Zaterdag, december 10, 2005 21:08 |
Wat mooi beschreven... Een bijzondere noot ook in dit gedicht. Liefs, Orphan Angel |
|
Don Gallo: | Zaterdag, december 10, 2005 16:39 |
hmmm, heerlijk. liefs, |
|
switi lobi: | Zaterdag, december 10, 2005 00:21 |
Heel mooi.....liefsliefs...slaap lekker! switi lobi | |
mamsiemomo: | Zaterdag, december 10, 2005 00:19 |
Heerlijk gedicht,..... ik neem er ook eentje,... | |
Mattijn Langenberg : | Zaterdag, december 10, 2005 00:13 |
wauw wat fantatisch ..... schenk je nog een rondje ? ;) kus en knuff Matt ... |
|
L.Bert: | Zaterdag, december 10, 2005 00:12 |
Geweldig gedicht! Mooi! Lief! | |
Auteur: semara | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 10 december 2005 | ||
Thema's: |