Leiden, 7 dec. '05
Mijn leven
Mijn leven is zo raar
mensen kijken niet naar me om ,
en ik sta daar maar
Alleen zonder vrienden
Voor mij is familie niks waard,
ze laten me toch stikken.
Waarom ben ik eigelijk op deze aard?
Ik word toch in de steek gelaten
Vrienden zijn de familie die ik zelf kies
Je kan geheimen met ze delen.
Zonder dat ze het door vertellen.
het kan ze toch na een tijdje niks meer schelen.
Mijn ouders zijn nooit aardig tegen mij
dat zal ik ze dan ook nooit vergeven.
Mijn oma was de enige waarom ik gaf, zoals zij de dingen zei.
Maar nu is ze dood al sinds de zomer van 2002.
Huilen kan ik erom
maar wat helpt het
Mijn familie vraagt zich dan af , waar gaat dit om ?
Ze vragen het zich niet eens af of ze willen me niet eens helpen.
Zo is mijn leven ik kan het niet stoppen,
messchin ook wel maar dan doe ik mijn vrienden veel pijn!
Ik zou zo graag dag en nacht bij mijn vrienden zijn!
Maar ik onthoud altijd heel goed, Vrienden zijn de familie die je zelf kiest.
Zo hou ik mezelf in leven.
Judith