wanneer blikken
smekend zwijgen
een flard van droefenis
je langs je ziel voel strijken
bijna tastbaar het gemis
je je hart voel ruimen
groter dan voorheen
de neergeslagen blik kan wijken
bij jou voelt niemand zich alleen
herkenning in vriendschap
m@rcel: | Dinsdag, december 06, 2005 13:12 |
heel,heel mooi Liefs m@rcel |
|
Peter van der Linden: | Dinsdag, december 06, 2005 12:18 |
Prachtig dit gedicht. Is de pijn bij Mugje weer een beetje over? Fijne dag verder. Knuf, Peter. |
|
Riann: | Dinsdag, december 06, 2005 11:58 |
geweldig mooi knuff | |
Niniki: | Dinsdag, december 06, 2005 11:26 |
geweldig toppertje! Knuffie Nini |
|
I, Lucifer: | Dinsdag, december 06, 2005 10:52 |
Wauw, schitterend gedicht! heel mooi, diep rakend. de emotie is voelbaar, getuige mijn brandende ogen. liefs, Luc. |
|
mugje: | Dinsdag, december 06, 2005 09:14 |
Heel erg mooi, met plezier gelezen LOVE YOU XXX je mugje XXX |
|
hiljaa: | Dinsdag, december 06, 2005 09:07 |
zeer mooi verwoord! knufliefs--hiljaa-- |
|
Elze: | Dinsdag, december 06, 2005 08:59 |
prachtige woorden weer van jou.. laifs,,elze |
|
Auteur: Annemieke van der Ven | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 06 december 2005 | ||
Thema's: |