De alchemist
Tussen erlenmeyers en kolven
waarin kaarslicht reflecteerde
onderzocht hij zijn geweten,
onder kennispuin bedolven.
Het scherpe scalpel dissecteerde
gevoelens, veel te lang vergeten.
Zijn handen beefden bij het snijden
in de axioma’s van zijn ziel
wetenschap kon hier niet baten.
Een vlaag van inzicht deed hem lijden
toonde zijn psyche als infantiel
zo leerde hij zichzelf te haten.
kim_zegt**: | Woensdag, december 07, 2005 22:03 |
Nee joh..! Waarom zou je jezelf haten, als met die (veel te lang vergeten) gevoelens, zulke mooie gedichten komen bovenborrellen? ;-) Goed gedaan,s6, Kusszz |
|
Orphan Angel: | Woensdag, december 07, 2005 13:21 |
Zeer sterke stukken in dit gedicht, Scientist. Erg genietbaar en met een diepere inhoud. Liefs, Orphan Angel |
|
chocaatje: | Dinsdag, december 06, 2005 21:23 |
Heavy zeg!! Maar zoals gewoonlijk mooi geschreven. Succes.Liefs mieke |
|
Mathilde: | Dinsdag, december 06, 2005 20:28 |
oh oh.... dat wordt een zware dobber! liefs, mathilde PS: wens je toch wel succes hoor, zo ben ik dan ook wel weer! |
|
switi lobi: | Dinsdag, december 06, 2005 13:28 |
Aiiiii inderdaad heftig..... lieve kus......liefsliefs, switi lobi |
|
kimW: | Dinsdag, december 06, 2005 10:54 |
krachtige kus | |
Ikkiewel ( Stella ): | Dinsdag, december 06, 2005 08:58 |
zwaar... maar wel bijzonder omschreven lieve groet Stella |
|
remie: | Dinsdag, december 06, 2005 07:55 |
heftig....liefs Remie | |
Auteur: scientist | ||
Gecontroleerd door: fox_bert | ||
Gepubliceerd op: 06 december 2005 | ||
Thema's: |