er loopt een meisje door de straten
eenzaam in zichzelf te praten
ze vraagt zich bij elke stap af
waarom klinken mijn woorden zo maf
ze kijkt achterom door de stille straat
en denkt dat ze nog steeds tegen haar zelf praat
bij elk antwoord wat ze hoort kijkt ze achterom
plotseling voelt ze zich nogal dom
een schaduwrijke gestalte achter haar voetspoor
klinkt bij elk woordje in haar eigen oor
verward loopt ze snel door en constanteerd
vol verwarring raakt ze er door geirriteerd
de schaduw loopt met haar en hoort
vrolijk en blijkbaar ongestoord
elk eenzaam gesproken klinkend woord
en plots weet ze dat het niet meer stoort
word ik toch nog gehoord denkt het eenzame meisje
en vrolijk zingt ze een eigen verzonnen wijsje
de schaduw duwt haar een duwtje in de rug
en zo loopt en vervolgt ze haar weg terug
04 12 2004 enja<eva>
Auteur: soulmates eva roelofsen | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 04 december 2005 | ||
Thema's: |