IJzige klanken
eenzame getuigen van
wat binnenin groeit.
Gitzwarte ogen,
doorboren
nutteloze woorden
van nutteloze mensen
die me omringen.
Ik zal niet
wil niet
mag niet
huilen
Klingelen van klokken
het einde is nabij.
Het brandende vuur
van schuld
schroeit mijn ziel,
mijn hart,
mijn leven
De beelden flitsen
non-stop
voorbij
Jij bent,
die dag is
op mijn netvlies
gebrand.
--------------
Voor jou.
Het spijt me zo enorm!