Gekwelde geest?
Donker en verlaten
Gesprongen aders als steegjes tussen slecht verlichte roestige lampen
Zwaar ademend zeeg hij langzaam neer op de koude vochtige grond
Nergens geen houvast om ergens aan vast te klampen
Gezworven had hij duizenden kilometers op plaatsen waar nog nooit iemand in één leven was geweest.
Als verwaarloosde textielrafels vouwde hij zijn armen om te rusten voor zijn laatste feest.
Het ooggeel glansde eventjes evenals zijn adem brieste hij zijn laatste lucht.
Zijn motor was op. Geen olie om de onderdelen te smeren.
Beesten in zijn kop. Alleen geesten om hem te eren
Het was voorbij
Want hij was er nu zelf één
Een geest die wist wat leven was
Door de verlaten steegjes van gesprongen vaten
Waar hij al duizenden keren over gelopen had
Naar plaatsen waar ooit iemand was geweest
Verliet hij zijn laatste materie
En toch lachte hij nog het meest.
Auteur: www.danty.nl | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 30 november 2005 | ||
Thema's: |