Vlagen dwaalden door het landschap
pakten samen om mijn wezen in mist te verhullen
alles wat ook enigzins mijn hart zou kunnen raken
vaagde ik met een gulle lach weg ...
Eenmaal op mijn pad beland
bouwde jij langzaam het vertrouwen op
degene welke mijn strategie had doorzien
greep haar kans en vertrouwde op de tijd
Mijn lach en de jouwe zijn hetzelfde...
Ik heb bemerkt maar het bezit geen invloed meer
strijdend gaat de muur van lach ten onder
jouw aangezicht en oprechtheid doen mij versteld staan
het is groeiende genegenheid welke ik bewonder
Het lijkt nu in de verte allemaal op te klaren
en ik kan jou aanschouwen met je baken
wanneer ik nu enkel nog je hand mag reiken
wil ik samen dwalen door een heldere toekomst
Nefertete : | Dinsdag, november 29, 2005 10:15 |
Een heldere toekomst is wat iedereen wil.....maar daarom zijn verrassingen nog altijd welkom. Dat maakt het leven waard om te leven. Ontzettend mooi verlangend gedicht. Heel veel liefs, N |
|
libel: | Dinsdag, november 29, 2005 01:55 |
Heel erg mooi... Liefs, lia |
|
Renate-td-: | Dinsdag, november 29, 2005 00:39 |
'Mijn lach en de jouwe zijn hetzelfde..' Ik hou van die zin, ge-wel-dig ! Mooi verlangend, liefdevol geschreven , liefs, Renate |
|
wijnand.: | Dinsdag, november 29, 2005 00:34 |
lief | |
semara : | Dinsdag, november 29, 2005 00:26 |
Wow....dit wil iedereen toch horen..... knuffie semara |
|
Auteur: Mattijn Langenberg | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 29 november 2005 | ||
Thema's: |