Ik voel me weer eens buitengesloten,
Het lijkt wel of ik ben uitgeloten.
Door mijn vrienden, tijdens een opdracht een van deze dagen,
Ze lieten me zitten, deden alsof ze me niet zagen.
Ik keek maar wat voor me uit, de juf zei er wat van,
Ze deden heel verbaasd, alsof ik er wat aan doen kan.
Zo verbaast, net alsof ze het niet wisten,
Een van hun zei: ‘Zeg dat dan, laat je niet kisten!’
Ik dacht: ‘Ja, dat is makkelijk praten en ik zei niks meer.’
Ze werden toen kwaad, hun blikken als heet teer.
Ik voelde me verdrietig en zat niet lekker in mijn vel,
Ik ging die dag meer dan eens door een hel.