Jij ziet me niet staan want ik sta in een donkere hoek,
Ik sta te kijken hoe jij lacht en zegt en beweegt.
Ik wens dat jij je omdraait en naar me toe komt,
Ik wens dat je zegt, ik zie je graag,
Maar dat zul je natuurlijk niet doen.
Weeral zit ik in die hoek,
Weeral is er niemand die me ziet,
Ik hoop dat je me eens ziet,
Niet velen kennen me echt,
Nu zit ik hier, op mijn kamer,
Voor jou te dichten,
Het rijmt niet eens, het zijn gewoon zinnen voor de meeste,
Maar ik hou ervan, om mijn gevoelens op papier te zetten,
Maar het zit men dieper,
Lees die “zinnen” met heel je hart,
En ik weet zeker dat je het zal inzien,
Dat ik iets voor je voel,
Lees ze met volle aandacht,
Laat je ogen niet afdralen,
Zie dat ik er ben, zie me staan, praat tegen me.
Een lach is al meer dan genoeg,
Een woord is al meer dan genoeg,
Laat me gewoon weten dat ik er ben.