Ondanks alles...

we waren samen voor een niet al te lange tijd
maar ik was samen met jou tot alles bereid
dag een had je me ontvoerd
met mijn levens verhaal had ik je ontroerd
je had nooit gedacht dat een meisje als mij
net zoveel meegemaakt heeft als jij
we konden het prima met elkaar vinden
het was net alsof ons iets ging verbinden
als ik jou iets uit me verleden ging vertelle
wist je me altijd gerust te stelle
Ik weet nog een relatie was nie eens gepland
gepland was een one night stand
maar in deze ene nacht hebben wij elkaar zoveel gegeven
dat we gewoon samen zijn gebleven
dat gevoel dat je me gaf als we samen waren
was een gevoel dat ik voor altijd wou bewaren.
je gaf me het gevoel dat iemand van me houd
en dit gevoel is meer waard dan goud.
toch is het misgegaan
waarom moest onze liefde op zon manier doodgaan?
waarom heb je mij dit aangedaan
waarom moest je me slaan?
een keer heb ik je vergeven
maar wist zeker dat ik het niet zou vergeten
toen vier dagen later gebeurde het weer
zou het nog eens gebueren keer op keer?
ik wist het niet en ik wou het ook nie weten
wist alleen dat ik dit nie wou uitzweten.
toen ik vertrok
liep je bijna amok
het deed me pijn om je te verlaten
maar wat gebeurde kon ik gewoon niet toelaten.
nu nog steeds hou ik van jou
en dat is eigenlijk best flauw
want hoe kan ik van iemand houden
die zn handen niet kan thuishouden.
Zo graag wil ik je nog een keer zien
om het je te laten inzien
dat ik je nie heb verlaten omdat ik nie meer van je hou
of omdat ik je nie meer vertoruw
maar omdat je me ontzetten pijn hebt gedaan
dat moet je toch wel verstaan.
ondanks dat ik je nog een keer wil ontmoeten
ben ik bang dat je me gaat laten boeten
daarvoor dat ik je alleen heb gelaten
en het niet met je wou uitpraten
ook ben ik er bang voor dat ik weer zwak ga worden
want ik ik hou zoveel van je dat valt niet te verworden