Gebroken liefde
Hoe zilver de stroom van herinneren
die ver tot de horizon raakt
momenten in zielen geweven
het delen wordt nimmer gestaakt
Het vallen van duizenden sterren
en toch niet verdrinken in licht
de warmte van hen die wij kennen
bij naam en soms bij gezicht
het stromen van tijd in de eeuwen
dat mensen het leven verbrast
de liefde in knop al gebroken
een altijd te dragen last.
**********
sunset 23-11-2005
**********
Martine Gieze: | Woensdag, november 23, 2005 18:13 |
Wowie...errug mooi verwoord!! liefs,Mart |
|
fredie: | Woensdag, november 23, 2005 16:32 |
Super , heel heel mooi Love Fredie |
|
Sander Kunst: | Woensdag, november 23, 2005 11:46 |
mooi.. | |
Mathilde: | Woensdag, november 23, 2005 10:49 |
zucht... zo prachtig! knuf, mathilde |
|
*Emms*: | Woensdag, november 23, 2005 09:51 |
Prachtig geschreven =) Die last gaat over,, Knuffel |
|