Hoe gemakkelijk te verdwijnen
in het holst van de nacht
nu sterren tranen en kou
de adem afsnijdt...
De wind niet fris is maar versnellend
en jaren niet langer tellen
als de tijd is verstomd in onzekerheid
wachten is eindeloos
Imuun voor genadeklappen
terwijl de zweep diepe sporen maakt
bloed doet zwellen van angst
verblinden tranen alle zicht op morgen
Ieders toekomst onzeker, onbeschreven
doch de onze zonder die zekerheid
van leven..
Elze: | Maandag, november 28, 2005 12:55 |
zeker een heftif gedicht, doet wat met me.. laifs,,elze |
|
H.J.: | Maandag, november 28, 2005 04:36 |
Lieve Renate; Ik had je een paar dagen gemist, en zo ook dit dicht. Is wel heftig meis. Ik wilde dat er fictie boven stond, maar helaas. ik mail je nog. kuffff H.J. |
|
Mathilde: | Woensdag, november 23, 2005 21:02 |
dat is het precies... en over gaat het niet, althans, niet hier. knuf, mathilde |
|
m@rcel: | Woensdag, november 23, 2005 14:21 |
heel,heel mooi Liefs m@rcel |
|
I, Lucifer: | Woensdag, november 23, 2005 11:43 |
wauw, schitterend! liefs, Luc. |
|
hiljaa: | Woensdag, november 23, 2005 09:08 |
voelend mooi geschreven! knufliefs--hiljaa-- |
|
L.Bert: | Woensdag, november 23, 2005 08:39 |
Een goed gedicht waar zoveel onzekerheid van afstraalt... Sterkte! |
|
wijnand.: | Woensdag, november 23, 2005 07:26 |
mooi | |
iiCk_InGe: | Woensdag, november 23, 2005 06:19 |
mooii gezegd,, :) LiefSs,, |
|
Auteur: Renate-td- | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 23 november 2005 | ||
Thema's: |