Je glimlach botst
in overgang op de mijne
tedere blikken smelten
tot een volume van genegenheid...
De aanstoot smoort
weifeling kramt in kelen
de dorst is sterk verdroogd
hartswater kan de vernevelaar zijn...
Echter afstand domineert
verzwakt de intentie van gevoel
in zoveel woorden sprakeloos
ontwijken ogen het bewustzijn...
Heel even passeren lijven
in lichte tast het sidderend verlangen
met smacht gevangen in de onderhuid
in richting van een tweezijdige zonsondergang...
Auteur: Jeffry | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 22 november 2005 | ||
Thema's: |