ik lees weleens een gedicht,
een gedicht wat op mij slaat,
eerst alle fouten van mij toegeven, dat staat,
dan de schuld in mijn schoenen schuiven,
want ja voor je nieuwe liefde,
moet ik de kwade zijn,
en dat deed je ook bij mij,
dat was zeker niet fijn,
ik weet dat ik niet fout zat,
zeker niet als je iemand al afstoot,
je wilde mij voor jou alleen,
en deed het door afstoten, heel gemeen,
alle aandacht eiste je op,
aantrekken, afstoten,het kon niet op,
zelfs nu dicht je er nog over,
negatieve schrijfsels,
restanten van gevoelige overblijfsels,
probeer nu verder te dichten,
over je nieuwe vriendin,
je hoeft niet over mij te schrijven,
want dat zijn veel leugens,
dat heeft geen zin,
in het ene gedicht geef je je fouten toe,
dus hou nu even op,
wij weten hoe het zit en hoe,
ik heb nog een leuk bestand,
door jou eens geschreven naar.....,
geef je vriendin mijn email,
zal het haar even sturen dan.
hou ff op wij weten wie er fout zat
Auteur: anjaatjuh | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 21 november 2005 | ||
Thema's: |