De stilte van verdriet
Een traan glijd langzaam over haar wang
Al het geluid is weggenomen net als zijn leven van hem
Woorden lijken niet door te dringen
Ze is afgesloten van de rest van de wereld samen met haar verdriet
Beschermt tegen de harde waarheid die haar de spiegel wil voorhouden
Ze wil de realiteit niet weten,
ze wil niet weten dat ze hem werkelijk kwijt is
In stilte blijft ze huilen met een zwarte roos in haar handen
Herinneringen, foto’s en gesprekken worden opnieuw beleefd
Langzaam wordt ze uit haar roes getrokken
De beschermingslaag is weg gehaald
Harde feiten en realistische woorden
Ze sluit haar ogen en rent in gedachte weg voor de waarheid
Een waarheid die haar zal achtervolgen totdat ze die accepteert