Zoveel vragen, Zoveel pijn
Waarom heeft het zo moeten zijn?
Een tijd van gemis en verdriet,
omdat jij ons toch nog vrij plotseling verliet.
Sinds de dag dat wij dit verschrikkelijke nieuws hoorden, zaten we allen zonder woorden.
Van de een op de andere dag,
nam de pijn jouw in z'n macht.
Je kon dit oneerlijke gevecht niet winnen,
ook al wilde je dit zo graag van binnen.
Buiten zijn en mensen helpen dat was je lust en je leven,
zoveel goeds wat je je vrouw, kinderen, kleinkinderen en achterkleinkind hebt gegeven.
We konden altijd op je bouwen,
vergeet dan ook niet dat we voor altijd van je houden.